O mnie

MÓJ DOM JEST W POŁĄCZENIU

Dorastałam w rodzinie międzykulturowej w Chorwacji i Niemczech. W rezultacie zawsze miałam kontakt z różnymi kulturami, tradycjami i wartościami. Odwiedziłam wiele krajów na całym świecie i spotkałam ludzi z różnych środowisk, mających różne przekonania i światopoglądy. Dało mi to podstawę do bycia otwartą, tolerancyjną i szanującą innych. Od 2010 roku mieszkam w Warszawie.

MOJA DROGA W ŻAŁOBIE

W 2015 r. moje dziecko zmarło, kiedy byłam w ciąży. To doświadczenie głęboko na mnie wpłynęło i zainicjowało wiele zmian w moim życiu. W tym czasie po raz pierwszy zobaczyłam, jak delikatni jesteśmy w żałobie i jak inni ludzie mogą wyrządzić nam dodatkowe szkody bezradnymi komentarzami.

Doświadczyłam przerażającej bezradności po stracie. Mało wiedziałam o procesie żałoby. Nie wiedziałam, jak się z tym pogodzić. Kiedy dowiedziałam się, że w innych krajach istnieją specjaliści, którzy zajmują się wspieraniem osób w żałobie, byłam zaintrygowana, ale też sceptyczna.

Dzisiaj jestem wdzięczna, że jednak znalazłam w sobie odwagę, żeby poprosić o pomoc. Na mojej drodze w żałobie towarzyszyli mi ludzie, których pozbawiony strachu i pełen miłości stosunek do mojego bólu był dla mnie największym darem. Dzięki nim nauczyłam się otwarcie mówić o swoich doświadczeniach i uczuciach oraz dzielić się nimi z innymi.

EDUKACJA I DOŚWIADCZENIA

Studiowałam kulturoznawstwo w Hildesheimie, Zagrzebiu i Bolonii. Moje zainteresowanie różnymi rytuałami jako praktyką kulturową ma swoje źródło w tym okresie. Nauczyłam się, jak ekspresja artystyczna może pomóc nam lepiej zrozumieć nasze uczucia i nas samych. Ufam mojej kreatywności, która często prowadzi mnie do poszukiwania niekonwencjonalnych rozwiązań.

Od 2018 roku jestem wolontariuszką w hospicjum i towarzyszę ludziom na ostatnim etapie życia. Jestem instruktorką szkoleń o procesie umierania w niemieckiej inicjatywie kursów ostatniej pomocy (Letzte Hilfe).

Jestem certyfikowaną towarzyszką w żałobie. W 2019 roku ukończyłam kurs „Duszpasterstwo i towarzyszenie w żałobie” w Heidelbergu (Institut für Klinische Seelsorgeausbildung).

Uczestniczyłam w szkoleniu na mistrzynię ceremonii i jestem w trakcie dwuletniego kursu kształcenia na doulę umierania.

INSTYTUT DOBREJ ŚMIERCI

W 2020 założyłam Instytut Dobrej Śmierci jako stowarzyszenie osób, które w swojej pracy zawodowej, naukowej i/lub artystycznej mają styczność z tematem śmierci. Jesteśmy wielowątkową, interdyscyplinarną inicjatywą, w której jest miejsce dla zróżnicowanych poglądów, postaw i tożsamości. IDŚ to przestrzeń dialogu i edukacji o przemijaniu, śmiertelności i sprawach ostatecznych. 

BLOG I PODCAST

Na swoim blogu Sprawy Ostateczne piszę o tematach związanych z umieraniem, śmiercią i żałobą. W podcaście o tym samym tytule prowadzę rozmowy z różnymi ludźmi na temat skończoności i przemijania. Znajdziesz mnie również na Facebooku i Instagramie pod nazwą Sprawy Ostateczne.

Chcę przyczynić się do tego, żebyśmy w naszym społeczeństwie otwarcie mówili o kwestiach umierania i śmierci. Tylko wtedy będziemy w stanie skutecznie wspierać osoby w żałobie.

© Anja Franczak 2019 I Design: Ulrich Haug I Polityka Prywatności I Prawa Autorskie