Żałoba

Temat śmierci w naszym społeczeństwie jest otoczony atmosferą tabu.
W związku z tym, nasza wiedza o żałobie jest mocno ograniczona.

Większość ludzi odczuwa silny dyskomfort w konfrontacji z śmiertelnością. Dlatego unikają osoby w żałobie, albo dają nam porady typu „Nie płacz”, „Trzeba być silnym” lub „Jeszcze jesteś młoda”.

Takimi zdaniami próbują zmniejszyć nasz ból i swoją bezradność – ale to nie pomaga.

Żałoba to naturalna i zdrowa reakcja na stratę. Jest niezbędnym procesem, który pomaga nam radzić sobie ze zmianami i tworzyć coś nowego.

Żałoba nie jest chorobą. Nie można jej „wyleczyć”. Ale jeśli zostanie stłumiona, może doprowadzić do choroby. Żałoba chce być przeżyta i wyrażona.

Jedną z podstawowych potrzeb człowieka jest bycie widzianym przez innych. W żałobie potrzebujemy bliskości drugiego człowieka, który patrzy na nasz ból z szacunkiem i akceptacją.

Potrzebujemy bezpiecznej przestrzeni, w której możemy opowiadać i wyrażać się bez cenzury. Chcemy być widziani i słuchani, bez oceny lub krytyki.

Doświadczenie straty jest uniwersalnym elementem bycia człowiekiem i łączy nas wszystkich. Jednocześnie każda strata jest inna i wiąże się z indywidualnym procesem żałoby.

Niektóre straty wstrząsają naszymi fundamentami. Śmierć partnera, dziecka (również w bardzo wczesnej ciąży), członka rodziny lub przyjaciela to głębokie cięcia w tkance naszego życia. Utrata ukochanego zwierzaka również może zapoczątkować proces głębokiej żałoby.

Żałoba nie ma określonego czasu trwania. Nie ma momentu, w którym nagle się kończy. Nie ma „normalnego” procesu żałoby. Nikt nie ma prawa mówić Ci, kiedy już „wystarczy“.

Możesz nauczyć się radzić sobie ze swoją żałobą i zaakceptować ją jako część swojego życia. Możesz na zawsze czuć trwałą więź z osobą, którą straciłaś/straciłeś. Jednocześnie możesz tworzyć swoje życie w taki sposób, aby ponownie doświadczyć szczęścia i znaleźć sens.

Utrata ukochanej osoby pokazuje nam rzeczywistość śmierci. Przypomina nam, jak kruche jest życie. Dociera do nas, że będziemy tracić więcej ludzi. I że kiedyś sami będziemy musieli odejść.

Żałoba prowadzi nas do kontaktu z podstawową przemijalnością życia. Może doprowadzić nas do pytania, w jaki sposób chcemy nadal korzystać z ograniczonego czasu, jaki został nam dany. Istnieje możliwość, że w najgłębszym punkcie ciemności możemy znaleźć coś błyszczącego i wartościowego.